ԱՄՆ-Ռուսաստան ընթացող բանակցություններում, որոնց վրա սևեռված է ամբողջ աշխարհի ուշադրությունը, կարևոր են նաև դետալները։

Էն տխմարները, ովքեր պնդում էին, թե ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը այլևս անհնար է գործարկել և պետք է ընդառաջ գնալ Ադրբեջանի պահանջներին ու լուծարել Մինսկի խումբը, արդյո՞ք հիմա չեն հասկանում, թե ինչու էր Ալիևը պնդում այս հարցում...

Ասել, թե հավաքական Արևմուտքը Ուկրաինայի հետ արեց այն ամենը, ինչ որևէ թշնամի իր ամենավերջին թշնամու հետ չէր արել, նշանակում է ոչինչ չասել: Սա գցոցի չէր, սա նույնիսկ մատաղ անել չէր: Սա մի մեծ բիզնես պրոեկտ էր այն արևմտյան իսթեբլիշմենթի համար, որն այսօր այլևս չկա (Բայդեններ, Բորիս Ջոնսոններ, Շարլ Միշելներ, Բլինքեններ): Չկան և չկա նրանց երաշխիքն ու շահը: Կա միայն ավերակ Ուկրաինան, նրա 4% վարկանիշ ունեցող ծաղրածու առաջնորդը, ուկրաինական պատերազմի քեյսով միլիոններ աշխատած ուկրաինացի կոռումպացված պաշտոնյաները և ուրիշ ոչինչ, բացի դժբախտությունից և արհավիրքից:

Այսօր մի թեմայի մասին պետք է խոսեմ, որն անկասկած ցավալի է և բացատրում է մեր հանրային անշարժությունը, իսկ ավելի ճիշտ, խորացող ճահիճը։

1901 թ․ Բանաստեղծը տպագրեց «Պոետն ու Մուսան» պոեմը։ Դա դառնությամբ ու հուսահատությամբ առլեցուն, «անհաս փառքի ճամփայի» տատասկների կամ, ինչպես գրել է նամակներից մեկում՝ «մռայլ ու տափակ, մանր ու չնչին» իր օրերի մասին ստեղծագործություն է։ Այդտեղ Հովհ․ Թումանյանն ունի այսպիսի տողեր․

Երեկ ՌԴ ԱԳ նախարար Լավրովը, Էր-Ռիադում ամերիկյան կողմի հետ հանդիպումից հետո, ասուլիս տվեց ու հայտարարեց, որ քննարկել են նաև բոլոր ռազմական կոնֆլիկտներում երկու կողմերի մեջ նախկինում եղած բանակցային ֆորմատների վերականգնումը...

Վերջերս ինչ-ինչ անձինք և կասկածելի մեդիաներ սկսել են շրջանառել Վազգեն Սարգսյանի անունն ու նրան հետմահու մեղադրանքներ ներկայացնել: Սկսենք այնտեղից, որ անբարոյականության գագաթնակետն է 26 տարի առաջ մահացած մարդուն մեղադրյալի սյունին գամելը՝ նրա մահից տասնյակ տարիներ անց տեղի ունեցող քաղաքական պրոցեսների համար...

Արցախում, մեր հայրենի տանը հարուստ գրադարան ունեինք` մոտ երեք հազար գիրք։ Մեծ մասը հայրս էր գնել, հետո նաև ես էի գրքեր գնում։

Թումանյանի հեքիաթներով սկսում ենք մեր կյանքը, Թումանյանի քառյակներով՝ ավարտում, Թումանյանից իմանում ենք, թե հայրենիքն ինչ ա, Թումանյանից սիրել ենք սովորում, Թումանյանի միջոցով հաղորդակցվում ենք տիեզերական ցավի հետ՝ մարդ ենք դառնում, ճանաչում ենք մեր մտքերն ու զգացմունքները, շոշափում ենք մեր արմատները․․․

Նախ` ի՞նչ է նշանակում բոյկոտ: Դասական իմաստով, բոյկոտ նշանակում է ինչ-որ մեկի հետ հարաբերություններ խզել` այդ մեկին մեկուսացնել: Ցավոք, բնակչության և հասարակական տրանսպորտի միջև չկա հարաբերությունների խզում, տրանսպորտը մեկուսացված չէ: Երևանի մետրոպոլիտենն աշխատում է, այնտեղ բոյկոտի մասին չեն էլ լսել: Ավտոբուսներն ու տրոլեյբուսները ևս մեկուսացված չեն: Վերջիններիս ուղևորներին կարելի է բաժանել մի քանի խմբի: